بیشتر مطالب این بلاگ درباره تاریخ، میراث فرهنگی، زبان، هنر و فرهنگ ایران است. توجه کنید که تا قبل از سال ۱۳۱۳ نام بینالمللی کشور ایران Persia بود و کلمه ایران در زبانهای دیگر بکار نمیرفت. با ذکر این نکته مشخص میشود که کلمه Persian نشاندهنده ملیت ایرانی است و نه قومیت پارس (فارس). معادل انگلیسی قومیت پارس، Pars یا Fars است. در ترجمه پارسی به انگلیسی، ایران Persia، ایرانی Persian، و زبان پارسی Persian language ترجمه میشود. برای اطلاعات بیشتر مطالب این بلاگ به هر دو زبان را بخوانید.
خانه مصدق
گاهی وقتها خبرهائی را آدم میخواند که باعث حیرت و تأسف میشود. چند وقت پیش خبری را در روزنامه همشهری خواندم در مورد خانه پدری صادق هدایت که در دست دانشگاه علوم پزشکی است و امکان نگهداری آن به عنوان یک اثر ملی و تاریخی وجود ندارد. وقتی که میبینیم در کشورهای دیگر چقدر به آثار ملی خود ارج میگذارند و سعی میکنند که تاریخچه خود را برای آیندگان نگهدارند، خواندن این اخبار تاسف انگیز است.
خبر دیگری را در
وبلاگ صبحانه خواندم در مورد خانه دکتر محمد مصدق در تهران. خوب است شما هم بخوانید. راستی اگر خبر خانه هدایت را پیدا کردم خبرتان میکنم.
این خبر را هم از سایت
خبرگزاری میراث فرهنگی در مورد خانه دکتر مصدق در احمدآباد بخوانید.
سایت فارسی بیبیسی هم خبر مربوط به مشکلات هر دو خانه را
اینجا چاپ کرده. واقعا باعث تأسف است......
خانه مصدق هنوز ثبت نشده است
علی رغم ارزش و اهمیت خانه دكتر مصدق به عنوان مقر دولت ملی و آخرین سنگر مقاومت در برابر كودتای ۲۸ مرداد، هنوز اقدامی برای ثبت این اثر در فهرست آثار ملی به عمل نیامده است.
به گزارش «میراث خبر»، خانه دكتر مصدق در خیابان فلسطین (كاخ سابق) و در شماره پلاك های ۱۰۹، ۱۱۱ و ۱۱۳ قرار دارد. این خانه، علاوه بر آن كه محل سكونت دكتر مصدق _ رهبر جنبش ملی شدن صنعت نفت بوده _ مقر نخست وزیری وی در فاصله سال های ۱۳۳۲ - ۱۳۳۰ نیز به شمار می رفته و در روزهای ۳۰ تیر ۱۳۳۱ و بیست و هشتم مرداد ۱۳۳۲ كانون اصلی مقاومت در برابر عوامل دربار و كودتاچیان بوده است.
در سال های پس از كودتا، خانه مصدق در اختیار هنرستان عالی موسیقی قرار گرفت و پس از انقلاب اسلامی نیز گروه موسیقی وزارت ارشاد در آن مستقر شد. تا این زمان، خانه مشتمل بر دو عمارت در باغی به مساحت ۲۵۰۰ متر مربع بود. اما در سال ۱۳۶۶ بخش عمده باغ و عمارت اصلی آن كه محل تشكیل جلسه های كابینه مصدق بود (پلاك یکصد و نه)، توسط فردی خریداری و بر جای آن چند واحد آپارتمان ساخته شد.
بخش باقی مانده این بنا، مشتمل بر حیاط و عمارتی با مساحت ۵۰۰ متر مربع است كه اكنون به عنوان خوابگاه دانشگاه هنر مورد استفاده قرار می گیرد. این بخش در اختیار احمد مصدق، فرزند دكتر مصدق بوده كه ۲ دانگ آن از سوی وی به دانشگاه هنر بخشیده شده و مالكیت ۴ دانگ دیگر مورد اختلاف بنیاد مستضعفان و جانبازان و دانشگاه هنر است.
عكس هایی كه از روز كودتای ۲۸ مرداد در دست است، عموما متعلق به این بخش است كه دچار حریق شده و اتومبیل مصدق در برابر آن آتش گرفته است. حتی جای گلوله های تانك نیز هنوز بر دیوار خانه باقی است.
اتومبیل مصدق پس از بازسازی هم اكنون در احمدآباد و خانه ای كه مصدق در دوران تبعید در آن به سر می برد در كنار آرامگاهش نگهداری می شود.
علی رغم درج اخبار و گزارش های مختلف درباره خانه مصدق در مطبوعات هنوز اقدام خاصی برای ثبت این اثر در فهرست آثار ملی به انجام نرسیده است و با توجه به اختلاف بر سر مالكیت آن و عدم حفاظت برنامه ریزی شده، احتمال آسیب دیدن یا تخریب آن دور از نظر نیست.
برچسبها: تاریخ, میراث فرهنگی