کنسرت کریس دی برگ ۳
دیروز رفته بودم آنت‌ورپ (بلژیک) برای کنسرت کریس دی برگ. خیلی خیلی جای شما خالی بود. همونطور که حدس میزدم خودش بود و خودش، باضافه گیتارش و یک پیانو. کنسرت با آهنگ «وقتی زمستان میاد» شروع شد که فقط موزیکه و آخرش کریس یک جمله میخونه. بعد پرده کنار رفت و کریس با گیتارش اومد روی سن و آهنگ «راه آزادی» رو خوند. بعد از اون کلی آهنگ های دیگه هم خوند از قدیم و جدید. گاهی با گیتار و گاهی با پیانو.
این رو هم بگم که کریس آدم خوش طبع و بزله گوئیه. مثلا وسط کنسرت گفت که «من یک آرزو دارم و اون اینکه مثل بریتنی اسپرز باشم!!! دلم میخواد که یکی از اون میکروفون های بی سیم داشته باشم که بتونم برم وسط جمعیت و آواز بخونم!» بلافاصله یک میکروفون بی سیم بهش دادن و اون هم از سن اومد پائین و میون جمعیت خوند. خیلی خیلی با حال بود..
در آخرآهنگ «به قایقران پول نده» رو خوند که همه کلی کیف کرده بودن. بعدش بلافاصله گیتارش رو گذاشت، خداحافظی کرد و رفت!! مردم دیگه نمیدونی چکار میکردن.. همه از جاشون بلند شده بودن و دست میزدن. نه یک دقیقه، دو دقیقه،‌ شاید بیشتر از پنج دقیقه دست زدن تا اینکه دوباره اومد روی سن. آهنگ «بر بلندای احساس»‌ رو خوند و دوباره میخواست خداحافظی کنه که مردم دوباره امونش ندادن. خلاصه در آخر آهنگ «برفهای نیویورک» رو خوند که بالاخره مردم رو آروم کرد. خداحافظی کرد و رفت. شب خیلی خوبی بود.............

برچسب‌ها: هنر

  ¶ ۸:۱۷:۰۰ بعدازظهر